Jeśli jest coś podstawowego do nauczenia się na tym świecie,
to jest to sztuka naprawiania relacji.
Czy to miłość, przyjaźń, rodzina czy praca – nasze więzi kształtują nasze istnienie.
Jednak nieuchronnie są one wystawiane na próbę: nieporozumienia,
zranienia, konflikty ego lub błędy emocjonalne.
To, co odróżnia przelotną relację od głębokiego i trwałego związku,
to umiejętność jej naprawy, zamiast ucieczki.
Zbyt często w obliczu napięć wybieramy łatwość: unikanie, urazę lub rozstanie.
Jednak każdy konflikt to szansa.
Nauka naprawiania oznacza naukę słuchania bez potrzeby bycia w prawie,
wyrażania swojej prawdy bez obwiniania,
przyznawania się do błędów bez załamywania się.
Chodzi także o pielęgnowanie cierpliwości i empatii,
ponieważ relacja nie odbudowuje się w jeden dzień.
Umiejętność naprawy oznacza także zrozumienie, że druga osoba jest niedoskonała,
tak jak my.
Akceptację, że miłość i przyjaźń nie są nieskazitelnymi ideałami, lecz żywymi zobowiązaniami,
które wymagają troski i uwagi.
I odrzucenie kultury wyrzucania, która skłania nas do zastępowania zamiast przywracania.
W coraz bardziej indywidualistycznym świecie, gdzie komunikacja jest zdigitalizowana,
a więzi słabsze, naprawianie relacji jest aktem oporu.
Chodzi o wybór głębi zamiast powierzchowności, połączenia zamiast izolacji.
Ostatecznie oznacza to danie sobie szansy na kochanie i bycie kochanym,
nie pomimo naszych niedoskonałości, lecz dzięki nim.
Bo to właśnie w naprawie powstają najsilniejsze więzi.
„Najsilniejsze więzi to nie te, które nigdy nie zostały zerwane, lecz te,
które zostały naprawione z cierpliwością, zrozumieniem i miłością.”
Autor nieznany
💫💫💫
Jeśli jest coś podstawowego do nauczenia się na tym świecie,
to jest to sztuka naprawiania relacji.
Czy to miłość, przyjaźń, rodzina czy praca – nasze więzi kształtują nasze istnienie.
Jednak nieuchronnie są one wystawiane na próbę: nieporozumienia,
zranienia, konflikty ego lub błędy emocjonalne.
To, co odróżnia przelotną relację od głębokiego i trwałego związku,
to umiejętność jej naprawy, zamiast ucieczki.
Zbyt często w obliczu napięć wybieramy łatwość: unikanie, urazę lub rozstanie.
Jednak każdy konflikt to szansa.
Nauka naprawiania oznacza naukę słuchania bez potrzeby bycia w prawie,
wyrażania swojej prawdy bez obwiniania,
przyznawania się do błędów bez załamywania się.
Chodzi także o pielęgnowanie cierpliwości i empatii,
ponieważ relacja nie odbudowuje się w jeden dzień.
Umiejętność naprawy oznacza także zrozumienie, że druga osoba jest niedoskonała,
tak jak my.
Akceptację, że miłość i przyjaźń nie są nieskazitelnymi ideałami, lecz żywymi zobowiązaniami,
które wymagają troski i uwagi.
I odrzucenie kultury wyrzucania, która skłania nas do zastępowania zamiast przywracania.
W coraz bardziej indywidualistycznym świecie, gdzie komunikacja jest zdigitalizowana,
a więzi słabsze, naprawianie relacji jest aktem oporu.
Chodzi o wybór głębi zamiast powierzchowności, połączenia zamiast izolacji.
Ostatecznie oznacza to danie sobie szansy na kochanie i bycie kochanym,
nie pomimo naszych niedoskonałości, lecz dzięki nim.
Bo to właśnie w naprawie powstają najsilniejsze więzi.
„Najsilniejsze więzi to nie te, które nigdy nie zostały zerwane, lecz te,
które zostały naprawione z cierpliwością, zrozumieniem i miłością.”
Autor nieznany
Polski
English
Wirtualna Przestrzen
LocusAI
