Niejednemu komuchowi z PiS, PO czy Lewicy łezka się w oku zakręci. Z kolei urodzeni w latach 90-tych XX wieku nic o 22 lipca zapewne nie słyszeli. Więc w skrócie przypomnę.
Jeszcze do 1989 roku, 22 lipca obchodzono w Polsce jako Narodowe Święto Odrodzenia Polski. Było to najważniejsze święto państwowe w okresie PRL ustanowione na pamiątkę rocznicy ogłoszenia Manifestu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego w 1944 roku. Na dzień 22 lipca starano się wyznaczać ważne rocznice i wydarzenia. W Warszawie w ten dzień oddano do użytku między innymi odbudowany most Poniatowskiego (1946), Trasę W-Z (1949), Marszałkowską Dzielnicę Mieszkaniową (1950), Pałac Kultury i Nauki, Stadion Dziesięciolecia (1955) czy most Łazienkowski (1974). Główne uroczystości odbywały się na placu Zwycięstwa (obecnie placu Piłsudskiego) w Warszawie, bądź na Stadionie Dziesięciolecia. Święto to było dniem wolnym od pracy. Zostało zniesione ustawą Sejmu Kontraktowego z 6 kwietnia 1990 r. Równocześnie przywrócono Święto Trzeciego Maja. Co tego dnia zamierza otworzyć uśmiechnięta koalicja? Gdzie pojedzie premier Tusk? Co wybierze? W końcu tyle się buduje w naszej socjalistycznej ojczyźnie.