👇👇 Wasze dzieci nie są waszymi dziećmi. Są synami i córkami pragnienia życia, by samo siebie poznać. Przychodzą przez was, ale nie od was; I choć są z wami, nie należą do was. Możecie dać im waszą miłość, ale nie wasze myśli, Bo one mają własne myśli. Możecie mieszkać w ich ciele, ale nie w ich duszy, Bo ich dusza mieszka w domu jutra, którego wy nie możecie odwiedzić, nawet we śnie. Możecie starać się być do nich podobni, Ale nie próbujcie ich do siebie upodobnić. Bo życie nie cofa się, ani nie zatrzymuje się na wczoraj. Wy jesteście łukami, z których wasze dzieci są wysyłane jako żywe strzały. Strzelec widzi cel na ścieżce nieskończoności, i ugina was swoją mocą, By jego strzały leciały daleko i szybko. Niech zginanie się w rękach Strzelca przynosi wam radość, Bo tak jak On kocha lecącą strzałę, tak kocha też łuk, który pozostaje mocny. Khalil Gibran, O dzieciach