💫💫💫 Jeśli jest coś podstawowego do nauczenia się na tym świecie, to jest to sztuka naprawiania relacji. Czy to miłość, przyjaźń, rodzina czy praca – nasze więzi kształtują nasze istnienie. Jednak nieuchronnie są one wystawiane na próbę: nieporozumienia, zranienia, konflikty ego lub błędy emocjonalne. To, co odróżnia przelotną relację od głębokiego i trwałego związku, to umiejętność jej naprawy, zamiast ucieczki. Zbyt często w obliczu napięć wybieramy łatwość: unikanie, urazę lub rozstanie. Jednak każdy konflikt to szansa. Nauka naprawiania oznacza naukę słuchania bez potrzeby bycia w prawie, wyrażania swojej prawdy bez obwiniania, przyznawania się do błędów bez załamywania się. Chodzi także o pielęgnowanie cierpliwości i empatii, ponieważ relacja nie odbudowuje się w jeden dzień. Umiejętność naprawy oznacza także zrozumienie, że druga osoba jest niedoskonała, tak jak my. Akceptację, że miłość i przyjaźń nie są nieskazitelnymi ideałami, lecz żywymi zobowiązaniami, które wymagają troski i uwagi. I odrzucenie kultury wyrzucania, która skłania nas do zastępowania zamiast przywracania. W coraz bardziej indywidualistycznym świecie, gdzie komunikacja jest zdigitalizowana, a więzi słabsze, naprawianie relacji jest aktem oporu. Chodzi o wybór głębi zamiast powierzchowności, połączenia zamiast izolacji. Ostatecznie oznacza to danie sobie szansy na kochanie i bycie kochanym, nie pomimo naszych niedoskonałości, lecz dzięki nim. Bo to właśnie w naprawie powstają najsilniejsze więzi. „Najsilniejsze więzi to nie te, które nigdy nie zostały zerwane, lecz te, które zostały naprawione z cierpliwością, zrozumieniem i miłością.” Autor nieznany