👇 4 ŚWIECE „Cztery świece powoli płonęły. Panował taka cisza, że można było usłyszeć ich rozmowę. Pierwsza powiedziała: - Jestem pokojem. Jednak nikt mnie nie pragnie tak naprawdę, będę musiała odejść. Jej płomień stopniowo zmniejszał się, aż w końcu znikł... Druga świeca powiedziała: - Jestem wiarą. Ale dziś świat myśli, że nie jestem już potrzebna... Nie ma sensu, bym paliła się dłużej. Gdy skończyła mówić, poczuła jakby lekki powiew i zgasła. Trzecia świeca powiedziała: - Jestem miłością. Ale nie mam już siły, żeby się palić. Ludzie odchodzą ode mnie i nie rozumieją, jak ważna jestem. Zapominają kochać tych, którzy są blisko... I przestała się palić. Gdy miłość przestała się palić, do pokoju weszło dziecko. Zobaczyło trzy zgaszone świece. Dlaczego przestałyście się palić ? Bez Was już nic nie będzie takie samo... Jednak nikt już dziecku nie odpowiedział. P anowała cisza. Łza popłynęła dziecku po policzku... Wtem czwarta świeca szepnęła: - Nie bój się. Jestem jeszcze ja. Dopóki mam swój płomień, możemy zapalić pozostałe świece. Jestem Nadzieją! Dziecko wzięło więc świecę Nadziei i odpaliło pozostałe świece. Znów na świecie paliły się Pokój ,Wiara i Miłość”. Autor nieznany